(Twisted Wonderland Fiction) The Abominated Celastrina's Golden Scale ตาชั่งทองคำแห่งเซลาสทรีนา ผู้ถูกชิงชัง - นิยาย (Twisted Wonderland Fiction) The Abominated Celastrina's Golden Scale ตาชั่งทองคำแห่งเซลาสทรีนา ผู้ถูกชิงชัง : Dek-D.com - Writer
×

    (Twisted Wonderland Fiction) The Abominated Celastrina's Golden Scale ตาชั่งทองคำแห่งเซลาสทรีนา ผู้ถูกชิงชัง

    เมื่อน้องชายหายไป คนเป็นพี่ก็ได้แต่ตามหา นอกจากจะไม่เจอแล้ว ยังจะต้องมารับเวรรับกรรมต่อจากน้องเพิ่ม "โรงเรียนนี้มันอะไร หันไปทางไหนก็เด็กมีปม"

    ผู้เข้าชมรวม

    885

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    18

    ผู้เข้าชมรวม


    885

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    38
    จำนวนตอน :  6 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  13 ต.ค. 67 / 16:47 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    *แนะให้อ่านก่อนเข้าเนื้อเรื่อง*


    *นำคำแปลส่วนเนื้อหามาจากเพจคลังแปล Twisted Wonderland*

    แน่นอนว่าอ้างอิงเนื้อเรื่องส่วนมากมาจากเพจนี้ค่ะ สามารถติดตามเพจนี้ได้ในลิงค์ได้เลยนะคะ



    https://www.facebook.com/groups/524154182075113/?ref=share&mibextid=adzO7l



    สำหรับคนที่สะดวกอ่านแบบนิยายในรีดไรท์มีนะคะ แต่มีถึงต้นบทจ้าวปกครอง ณ ห้วงลึก เจ็ดตอนแรก มีอัพลงบนแอปนี้ค่ะ



    https://www.readawrite.com/a/2edd9618ecb0e3400a449d64586382d9



    .


     

    เรื่องเล่าของความพริ้มเพราจากบรรพกาลที่ดับสูญ


     


    "เคยได้ยินเรื่องราวของผู้เป็นใหญ่แห่งเซลาสทรีนาที่ถูกสาปหรือเปล่า?"

     

    "ที่สภาเวทมนตร์ได้สั่งห้ามเอ่ยชื่อต้องห้ามนั้นหรือ? เห็นว่าชื่อ-"

     

    "ชู่ว! อย่าได้เอ่ยออกมาเชียว!! คนที่สามารถเอ่ยชื่อนั้นออกมาโดยไม่เจอคำสาปของเธอคือคนในดินแดนเหมันต์ที่สาปส่งเท่านั้น"

     

    "เรื่องนั้นมันก็แค่ความเชื่อไม่ใช่เหรอ?"

     

    "ไม่รู้อะไรเลยสินะ เรื่องแบบนี้น่ะ...."


    "ถ้าไม่อยากโดนเวทมนตร์ของผู้พิทักษ์สงครามจะพูดต่อก็ได้นะ แต่ถ้าเมื่อใดที่เห็นผีเสื้อสีน้ำเงินโบยบินผ่านหน้าพร้อมความแวววาวของด้ายสีเงินเข้าล่ะก็...."


    "คงไม่ต้องบอกก็รู้ชะตากรรมตัวเองแล้ว"

     

    ทุกคำพูดน่ารำคาญนั่นล้วนผ่านหูจนชินชา


    ผู้ถูกสาปส่งไม่มีวันอยู่เป็นสุขได้แม้จะพยายามทะนงตนแค่ไหน


    ชั่วชีวิตจำกัดตนไว้ในแดนดินที่ตนกำเนิดมา


    "ดินแดนสีขาวโพลนเช่นนั้นก็เหมาะกันดีไม่ใช่หรือ?"


    "กับตระกูลผีเสื้อต้องสาปแบบนั้นน่ะ"
     

    การดำรงชีวิตอยู่อย่างยากเย็นภายใต้คำสาปแสนเส็งเคร็ง
     

    ทำตัวให้สูงส่ง เพรียบพร้อมแล้วแสนสง่าเพียงไหนก็ไม่อาจขัดข้องต่อหน้าที่อันชิงชังได้

     

    "ตีตนเทียบเคียงเดือนตะวัน น่าแปลกใจไม่น้อยที่ไม่รู้แม้จะขานนิยามตนได้ว่ามนุษย์เช่นที่ควรเป็นรึเปล่า?"
     

    "หน้าที่เป็นสัมภเวสีเฝ้าประตูพิศวงที่เหล่าเทพต่างหวาดกลัวสิ่งที่อยู่หลังบานประตูนั้น ได้รับหน้าที่อันยิ่งใหญ่แต่กลับกล้าไม่พอใจ?"

     

    "คิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหนกัน"


    รูปลักษณ์อันน่าหลงใหลชวนให้ใฝ่มาครอบครอง แต่แท้แล้วซ้อนความบิดเบี้ยวจนน่าคลื่นเหี้ยน

     

    "ได้ยินว่ารูปโฉมที่งดงามอันแสนพิสุทธิ์ของว่าที่เจ้าตระกูลคนต่อไปของตาชั่งทองคำแห่งเซลาสทรีนานั้นน่าดูชมจนผู้คนในตระกูลต่างห่วงแหน"

     

    "เส้นผมราวใยไหมวาววับเป็นประกายจนน่าแปลก เรือนผมสีอ่อนกันทั้งตระกูล"

     

    วาวประกายมีค่าคล้ายเส้นเงินเส้นทองมากความบริสุทธิ์

     

    "แต่นั่นเป็นผลมาจากคำสาปไม่ใช่หรือ?"

     

    ราชินีแห่งความงามที่ร่ำลือยังพ่ายแพ้ แต่รูปโฉมถูกเล่าลือล้วนลวงตา

     

    "ถึงอย่างนั้น..."

     

    "การที่ตระกูลนี้ยังไร้ศีลธรรมในการมีคู่ครองเช่นนี้ จะให้โลกไม่รังเกียจได้อย่างไร"

     

    "ผู้ต้องสาปล้วนแปลกแยก คนในดินแดนนั้นก็แปลก ยอมก้มหัวต่อสิ่งไร้อารยธรรม"


    ราวสิ่งมีชีวิตที่บิดเบี้ยวผิดแปลกจนหานิยามมาเทียบเคียงมิได้


    นั่นคือเรื่องราวของ ตาชั่งทองคำแห่งตระกูลผีเสื้อสีน้ำเงินที่สาปสางกลิ่นมลทินในดินแดนเหมันต์ต้องสาป

    .

     

    .

     

    .

     

    .

     

    "วันนี้นั้นทุกสิ่งเสียงย่อมสั่งสรรค์ งานรื่นเริงแม้เจ้าของไม่เริงรื่นชื่นกายใจ"

     

    "คล้ายสาปสั่งทุกข์ระทมจนหวาดกลัว"

     

    "แม้ข้าไม่อาจลืมเลือนความสุขแสนอบอุ่นเมื่อคืนวาน"

     

    "ความแค้นเคืองฉายท่วมท้น ไม่เพียงบ้านของตนก็ขัดตา"

     

    "ในยามดึกมาคล้ายภาพมายาให้คะนึงถึงผู้ไกลห่าง"

     

    "ได้แต่เพ้อพก หลับฝันจนหลอกหลอน"

     

    "เจ้าอยู่ที่ใด น้องชายของข้า"

     

    .

    .

    .

    .

     

    ดินแดนแห่งอารยธรรมลึกลับจะส่งเสียงเล่าขาน

     

    ตำนานจากผู้ถูกชิงชังยังคงเฝ้ามองโลกของตนด้วยความเดียวดายแสนแค้นใจ


    สิ่งของต้องอาถรรพ์แผลงฤทธิ์หาเจ้าของ



    บาปทั้งมวลที่ก่อเกิดกู่ร้องอย่างอึดอัด


    เศษเสี้ยวความรักเจือจางลงเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม


    กาลเวลาที่ผันผ่านหวนรำลึกทุกข์ของสิ่งที่ผิดพลาด


    ธาราก่อวนมวลคลื่นไร้ทิศทางอย่างโกลาหลเพราะผสมเลือดต้องสาป


    พสุธาสั่นเครือพึงนึกย้อนคืน


    ทุกสรรพสิ่งล้วนส่งเสียง

     

    .

    .

     

    .

    .

     


     

     

    .

     

    ยินต้อนรับสู่เรื่องราวของผู้ถูกชิงชังจากโลกกา และต้องสาปจากพระเจ้า

     


     

     

    ______________________________________________


     


     

    Talk: ฟิคเรื่องนี้จะมาอัพตอนที่ไรท์เบื่อๆ นะคะ อีกอย่างเรื่องนี้ไรท์แต่งให้คนคนนึงอ่านโดยเฉพาะ เพราะงั้นไม่เครียดเท่าไหร่ค่ะ เรื่องนี้เป็นแนวโรงเรียนด้วยเครียดเยอะก็ไม่ดี (แถมนี่มาแก้มือด้วยครั้งก่อนเขียนอะไรไปก็ไม่รู้) 

    -งานเขียนนี้มีการได้รับแรงบันดาลใจ เรื่องชื่อตระกูลของ Oc จากฟิค silver butterfly (ผีเสื้อสีเงิน)ของไรท์ Akira(U)

     

     

    *คำเตือน*

    -มี Oc เยอะพอตัว แต่น้อยกว่าอีกเรื่องนะคะ

    -มี Ooc ค่ะ ไม่แม่นคาแรคเตอร์แน่นอน แต่จะเรียบเรียงให้เหมือนที่สุดค่ะ

    -ตัวละครมีปมที่หนักใช่เล่น ใช้วิจารณญาณด้วยนะคะ

    -มีตัวดำเนินเรื่องสองคน จะเรียกคู่หลักคู่รองก็ได้

    -คำนำข้างต้นให้นึกว่าเป็นพวกป้าข้างบ้านซุบซิบกันนะคะ บางเรื่องไม่เป็นจริงก็มีค่ะ อะไรที่ไรท์เตือนคือมี แต่ที่ไม่เตือนคือไม่มีนะคะ




    ____________________________________________

     

     

    TW:การฆาตกรรม,การกักขัง,การเหยียดชนชั้น,ความรุนแรงในครอบครัว,การครอบงำทางความคิด,มีเลือด,การใช้ของมีคม,การทำร้ายร่างกายตัวเอง

     

     

     

     



     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น